ساسان ادیب در یادداشتی مطرح کرد:
انتقاد شدید از رفتار تبعیض‌آمیز بین دارو و تجهیزات پزشکی
از حدودا سال ۱۳۸۹ اين اتفاقات صورت پذيرفت. معاونت غذا و دارو وقت وزارت بهداشت به سازمان غذا و دارو تغيير نام پيدا كرد و الگوبرداری از سازمان غذا و دارو آمريكا طبق فارماكوپه دارو آن كشور، تجهيزات پزشكی زير شاخه آن سازمان بود. اشتباه از همين جا شروع شد چون سازمان غذا و دارو آمريكا يك انجمن خصوصی است نه دولتی.
دومين اشتباه، واحد مهندسی پزشكی در دانشگاه‌ها زيرمجموعه معاونت غذا و دارو شد. سومين اشتباه خريد مصرفی تخصصی و عمومی در بيمارستان‌ها رفت به سمت داروخانه‌ها كه اكثرا به بخش خصوصی واگذار شده بود و اصلا و ابدا از مفاهيم و علم تجهيزات پزشکی سررشته نداشتند.
بحث توليد دارو در كشور از قبل از انقلاب بوده است و ساختار كارخانه‌های ما را طبق استاندارد بين‌المللی شرکت‌های اروپايی و آمريكايی ايجاد کرده‌اند و طبق يك روش خاص و علمی خط توليد را جلو بردند در صورتی كه اكثر توليد تجهيزات پزشكی در كشور از دهه ۸۰ و ۹۰ ايجاد شد و اكثر مشكلات ما هم از اينجا شروع شد. دوستان دارويی، استاندارد شركت‌های دارويی و تجهيزات پزشكی را يكی ديدند در صورتی كه زمين تا آسمان فرق داشتند. اتاق تميزی كه در دارو مورد استفاده قرار می‌گيرد، طبق كلاس خطر در تجهيزات پزشكی فرق دارند؛ بنابراین عدالت در دارو و تجهيزات پزشكی رعايت نمی‌شود.
ما در تجهيزات پزشكی ۵۵۰ هزار IRC داريم در صورتی كه این رقم در دارو بسیار کمتر است. تخصيص ارز با اولويت به دارو پرداخت می‌شود. نمونه‌اش در آخر سال گذشته. مطالبات دارو طبق بررسی‌ها در دانشگاه‌ها كمتر از تجهيزات پزشكی بود اما بيشتر سهم به دارو پرداخت شد. چرا؟ چون تصميم و جلسات از بخش‌های دارويی شروع می‌شود.
۷۰۰ ميليون دلار بابت رفع كمبودها است. آيا تجهيزات پزشكی سهمی دارد؟ بعضی وقت‌ها احساس می‌كنيم انجمن‌ها و اتحاديه‌های ما هم زيرمجموعه دارو شده‌اند. چرا اين اتفاقات افتاد؟ چرا نبايد مناظره دارو و تجهيزات پزشكی در رسانه انجام پذيرد و به سمتی سوق پيدا كند كه اكثر مناظره‌ها با خودمان است؟
