یک تولیدکننده تجهیزات پزشکی، با انتقاد از سیاستهای ارزی و تجاری کشور گفت: واردات با ارز ترجیحی و تعرفه پایین، تولید داخل را تضعیف و عرصه را برای صنعت دانشبنیان تنگ کرده است.
به گزارش درمانا، در حالی که مقام معظم رهبری بارها بر حمایت از تولید داخل تاکید کردهاند و اخیرا با انتقاد از برداشته شدن ممنوعیت واردات کالاهای دارای مشابه داخلی فرمودند: «آن چیزی که در داخل تولید میشود آن را ترویج کنید، اگر کیفیتش خوب نیست، سعی کنید کیفیت کار بشود»، بسیاری از تولیدکنندگان حوزه سلامت از جمله سازندگان تجهیزات پزشکی پیشرفته، از سیاستهای اقتصادی گلایه دارند و معتقدند این سیاست به نفع واردات و به زیان تولید ملی تمام میشود.
به گفته فعالان این حوزه، واردات با ارز ترجیحی و تعرفه ناچیز، نفس تولید داخلی را گرفته و فرصت را به دست مونتاژکاران و واردکنندگان سپرده است.
نوید نجاتبخش تولیدکننده شتاب دهنده و سی تی اسکن ساخت ایران با انتقاد از سیاستهای اقتصادی کشور گفت: ما قوانینی برای حمایت از تولید داریم اما در عمل، جریان اقتصادی کشور ضد تولید است، به عنوان نمونه، واردات تجهیزات پزشکی با ارز ترجیحی عملا باعث میشود کالای خارجی ارزانتر از تولید داخل تمام شود و این ضربه جدی به تولیدکنندگان واقعی وارد میکند.
وی افزود: تعرفه واردات تجهیزات پزشکی تنها یک درصد است؛ این در حالی است که دولتهای دیگر برای حمایت از تولید داخل، تعرفههای سنگینتری مانند ۲۵ درصد اعمال میکنند اما در ایران، عملا حمایت از واردات انجام میشود، نه از مصرفکننده نهایی.
صنعت مونتاژ جانشین تولید واقعی شده است
این تولیدکننده با اشاره به رشد صنعت مونتاژ گفت: برخی شرکتها با دریافت ارز ترجیحی، محصولات مونتاژی وارد بازار میکنند که ۸۰ تا ۹۰ درصد قطعات آن خارجی است. این کار به معنای حذف فرصت برای تولیدکننده واقعی و ضربه به صنعت دانشبنیان است.
وی افزود: در میدان واقعی اقتصاد، تولیدکننده داخلی منزوی و محجور میماند و مونتاژ کارانی که قبلا صرفا واردکننده بودند، اکنون با استفاده از سهمیه ارز ترجیحی و واردات قطعات، ظاهر مونتاژکاری به خود گرفتهاند و در واقع با ۸۰ تا ۹۰ درصد واردات، محصولی مونتاژ میکنند که به مراتب ارزانتر از محصول تولید کامل داخلی تمام میشود. این معادله ناعادلانه، بزرگترین لطمه را به صنایع دانشبنیان میزند.
به گفته نجات بخش مشکل در نحوه حمایت دولت نیز نهفته است، یارانهها به جای اینکه به مصرفکننده نهایی اختصاص یابند، در مبدا به واردکننده داده میشوند و نتیجه چیست؟ جنسی که با ارز ارزان وارد میشود، به راحتی در بازار داخلی رقیب تولید ملی میشود. در حالیکه وظیفه دولت، حمایت از مصرفکننده است، نه واسطه یا واردکننده. اگر دولت قصد دارد قیمت کالا برای مردم پایین بماند، باید یارانه را در انتهای زنجیره ارائه دهد.
کیفیت محصولات داخلی؛ استاندارد و قابل رقابت
وی درباره کیفیت محصولات تولیدی، تاکید کرد: محصولاتی که موفق به دریافت استانداردهای رسمی میشوند، کیفیت لازم را دارند. اگر جریان اقتصادی درست شود، تولیدکننده به طور طبیعی به سمت ارتقای کیفیت حرکت میکند و ما از کیفیت محصول داخلی با سند و مدرک دفاع میکنیم. هر محصولی که موفق به اخذ استاندارد شود، نشان از کیفیت دارد.
نجاتبخش گفت: ارتقای کیفیت نیز در گرو اصلاح جریان اقتصادی است. وقتی یک تولیدکننده در فضای سالم فعالیت کند، خودبهخود بهدنبال ارتقای کیفیت خواهد بود زیرا بازار رقابتی او را ملزم به مقایسه مستمر با نمونههای جهانی میکند.
وی با اشاره به ظرفیت صادراتی تجهیزات پزشکی گفت: ما در جایگاهی هستیم که میتوانیم تجهیزات پیشرفته پزشکی را به کشورهای متعددی صادر کنیم و برای گسترش صادرات، دولت باید فعالانه همراهی کند؛ همانطور که در کشورهای پیشرفته، رئیسجمهوری و وزرا در صادرات نقشآفرینی میکنند.
نجاتبخش ادامه داد: اگرچه هدف ارز ترجیحی حمایت از مردم عنوان میشود اما در واقعیت، این سیاست بیشتر در خدمت واردات و تضعیف تولید ملی عمل میکند. وقتی تعرفه واردات تجهیزات پزشکی تنها یک درصد است، چطور میتوان انتظار داشت تولید داخلی بتواند در رقابت باقی بماند؟ حتی در کشورهای لیبرال مثل آمریکا، تعرفه ۲۵ درصدی برای حمایت از تولید اعمال میشود، در حالی که ما با دست خود، صنعت داخلی را از نفس میاندازیم.
وی خاطرنشان کرد: اخیرا در نمایشگاه اکسپو، وزیر صنعت سودان از مجموعه ما بازدید کرد و صریح گفت برای امضای قرارداد میلیون دلاری آمدهام، همینطور بسیاری از کشورهای جهان محصولات ما را میشناسند و خواهان تجهیزات پزشکی پیشرفته ایرانی هستند. صادرات نه یک رویا، که یک واقعیت در دسترس است اما به شرطی که دولت، به ویژه در سطوح عالی، نقش فعالانهتری در تسهیل، بازاریابی بینالمللی و همراهی ایفا کند.
مطالبه اصلی از دولت؛ خروج از روزمرگی و تشکیل اتاق فکر
این تولیدکننده دانشبنیان تاکید کرد: مطالبه اصلی ما این است که دولت از روزمرگی خارج شود و زمان بگذارد برای شنیدن دغدغهها. حوزه دانشبنیان، حوزه فکر و نوآوری است و اگر دولت اتاق فکر فعال تشکیل دهد و با تولیدکننده تعامل مؤثر داشته باشد، میتوان بازارهای جهانی را فتح کرد.