درحالی‌که انتظار می‌رفت نهادهای حاکمیتی سلامت و علم، بر تقویت شفافیت، استقلال صنفی و ارتقای اعتبار رویدادهای ملی تمرکز کنند، تفاهم‌نامه‌ای بحث‌برانگیز بین وزارت بهداشت و دبیرخانه نمایشگاه ایران هلث به امضا رسید که بنا بر شنیده‌ها از منابع آگاه از آن بوی یک ترکمانچای رسانه‌ای به مشام می‌رسد.
براساس شنیده‌ها، روابط عمومی‌های استانی وزارت بهداشت باید برای پوشش اخبار نمایشگاه در استان‌ها و ترغیب فعالان سلامت به مشارکت فعال شوند. در پایان نیز، سه روابط عمومی به عنوان "برتر" معرفی خواهند شد و هر یک معادل یک دوربین اوسمو و همچنین یک خبرنگار و یک عکاس مبلغ بیست میلیون تومان دریافت خواهند کرد، یعنی در مجموع ۱۵۰ میلیون تومان سهم بسیج کل نظام اطلاع‌رسانی سلامت کشور از نمایشگاهی با گردش مالی چند ده میلیاردی است.
نکته تامل‌برانگیز دیگر، آن است که طرف دیگر این تفاهم‌نامه، نهادی غیردولتی نیست بلکه دبیرخانه‌ای تحت نظارت مستقیم معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری است. نهادی که نه مسوولیت قانونی در حوزه سلامت دارد، نه تخصص اجرایی در برگزاری رویدادهای صنفی حوزه درمان. این ترکیب دوگانه – وزارت بهداشت به عنوان حافظ سلامت عمومی و معاونت علمی به عنوان متولی نوآوری – اگر به درستی اجرا نشود، می‌تواند نه تنها به تضعیف استقلال صنف، بلکه به بی‌اعتبار شدن خود نهادهای دولتی منجر شود.
در این بین، سوال کلیدی آن است که آیا چنین تفاهم‌نامه‌ای از فیلترهای نظارتی و قانونی لازم عبور کرده یا با چشم‌پوشی از اصول حاکمیتی، فقط براساس مصلحت‌های کوتاه‌مدت منعقد شده است؟
نکته عجیب‌تر آنکه، هیچ‌یک از رسانه‌های رسمی وزارت بهداشت، متن این تفاهم‌نامه را منتشر نکرده‌اند. سکوت خبری در وبدا و دیگر رسانه‌های رسمی این حوزه، نه تنها شفافیت را زیر سوال برده، بلکه زمینه‌ساز تردید در خصوص محتوای واقعی این توافق شده است.
البته هیچ‌کس اصل همکاری رسانه‌ای بین نهادهای حاکمیتی را زیر سوال نمی‌برد اما وقتی این همکاری بنا بر شنیده‌ها به سطح تبلیغ اجباری برای یک نمایشگاه دولتی‌شده تقلیل می‌یابد و وزارت بهداشت به بازوی اطلاع‌رسانی نهاد دیگری تبدیل می‌شود، آژیر خطر برای فروپاشی مرزهای وظیفه‌مندی به صدا درمی‌آید.
اگر وزارت بهداشت و معاونت علمی نتوانند مرز روشنی بین "هم‌افزایی" و "تبلیغ‌گری" را ترسیم کنند، حاصل آن چیزی نخواهد بود جز تضعیف اعتماد عمومی و فرسایش سرمایه اجتماعی و این توافق، در صورت عدم شفاف‌سازی، می‌تواند نقطه آغاز ترکمانچای رسانه‌ای در ساختار سلامت کشور باشد.
با این حال، نباید فراموش کرد که حسین کرمانپور رئیس مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت در سال‌های اخیر چهره‌ای صریح، پاسخگو و مورد اعتماد در عرصه رسانه‌ای نظام سلامت بوده است. سابقه روشن و پاک او در برخوردهای رسانه‌ای، چه در دوران بحران کرونا و چه در مواجهه با چالش‌های صنفی، برای بسیاری از خبرنگاران و کارشناسان، نقطه اتکایی بوده که هنوز هم می‌تواند امیدآفرین باشد اما اکنون که امضای ایشان پای سندی بحث‌برانگیز نقش بسته است، این پرسش به حق مطرح می‌شود که آیا شفافیت و اعتبار فردی ایشان می‌تواند بارِ ابهامِ ساختاریِ چنین توافقی را نیز به دوش بکشد؟
اگرچه کارنامه کرمانپور نشان‌دهنده تلاش صادقانه در حوزه ارتباطات سلامت است اما انتظار می‌رود این تفاهم‌نامه – که ممکن است تبعات سیاسی و رسانه‌ای گسترده‌ای در پی داشته باشد – به لکه‌ای تیره بر ردای سپید خدمت او بدل نشود. شایسته است که او با همان شفافیتی که همواره بر آن تاکید داشته، پیش‌قدم در انتشار متن کامل این تفاهم‌نامه شود و پاسخ‌هایی صریح به افکار عمومی ارائه کند زیرا در روزگاری که اعتماد عمومی سرمایه‌ای کمیاب و شکننده است، هیچ دستاوردی حتی با نیت خیر نمی‌ارزد، اگر اعتبار یک نهاد و شخصیت به پای آن قربانی شود.
درمانا به عنوان رسانه مستقل و مسوول، آمادگی دارد در صورت دریافت نسخه رسمی تفاهم‌نامه، آن را بدون دخل و تصرف منتشر کند.
با رسانه‌ها صادق باشید چون اعتماد افکار عمومی، پشتوانه‌ای گران‌بهاست که به سادگی ترمیم نمی‌شود.
